|
| |
|
|
| |
Η χώρα μας τα τελευταία είκοσι χρόνια προσπάθησε να δημιουργήσει ένα σύγχρονο δίκτυο μεταφορών με τους νέους αυτοκινητοδρόμους, την επαναχάραξη του σιδηροδρομικού δικτύου, την δημιουργία νέων αεροδρομίων, τον ορθολογισμό των ακτοπλοϊκών συνδέσεων.
Βεβαίως η προσπάθεια αυτή δεν ήταν και δεν είναι εύκολη στην ολοκλήρωση της, λόγω των ιδιαίτερων γεωφυσικών χαρακτηριστικών της χώρας μας αλλά και διότι δεν υπάρξει η συνέχεια στην διοίκηση.
Δυστυχώς η όποια κυβερνητική αλλαγή συμπαρασύρει σε αλλαγές και τον όποιο προηγούμενο σχεδιασμό- προγραμματισμό.
Στην αυγή του 20ου αιώνα ο κόσμος και, βεβαίως, η Ελλάδα, βρίσκονται αντιμέτωποι με τεράστια δεδομένα, με οικονομικές, γεωπολιτικές και κυρίως της τεχνολογικής φύσης εξελίξεις που αλλάζουν ραγδαία τα δεδομένα που ίσχυαν επί πολλούς αιώνες. Αλλάζουν οι σταθερές ισορροπίες μεταξύ του συστήματος της παραγωγής που επιτακτικά ζητά αλλαγές και του συστήματος της διακυβέρνησης που αδυνατεί ή δεν μπορεί να κατανοήσει την ανάγκη της αντιστροφής.
Σ' αυτόν τον κόσμο, λοιπόν, που αλλάζει, η Ελλάδα χρειάζεται σαρωτικούς μετασχηματισμούς που από την μια πλευρά θα προστατεύουν την ιστορική και πολιτιστική μας παράδοση και από την άλλη θα αποτινάζουν τις αγκυλώσεις του χθες και την καθεστηκυία τάξη του σήμερα. Αυτό σημαίνει αποτελεσματικό και διάφανο κράτος και δημόσια διοίκηση.
Απαιτείται λοιπόν, μια νέα σχέση κράτους και αγοράς, μια νέα σχέση εθνικής παραγωγής και ανάπτυξης, μπροστά στην πραγματικότητα της παγκοσμιοποίησης.
Απαιτείται νέος ενεργειακός και μεταφορικός σχεδιασμός με αναφορά στην προστασία του περιβάλλοντος, τη δημιουργία πράσινης συνείδησης, την ανάπτυξη της πράσινης οικονομίας.
Η Ελλάδα είναι μια χώρα που στο ανάγλυφό της επικρατούν οι ορεινοί όγκοι, και η ελάχιστη γη υψηλής γεωργικής παραγωγικότητας σπαταλάται.
Η επιτυχία οποιουδήποτε κλαδικού ή συνολικού προγράμματος περιφερειακής ανάπτυξης εξαρτάται άμεσα από την ύπαρξη ενός ικανοποιητικού μεταφορικού συστήματος, οδικού, σιδηροδρομικού, αεροπορικού και βεβαίως ιδιαίτερα για μια νησιωτική χώρα όπως η Ελλάδα , ενός λειτουργικού δικτύου ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών που θα παρέχει συνεπείς, συνεχείς και ποιοτικές υπηρεσίες μεταφοράς σε μονίμους κατοίκους και επισκέπτες.
Η καλή ακτοπλοϊκή προσβασιμότητα, που σημαίνει πυκνότητα, συχνότητα, σταθερότητα δίνει την δυνατότητα διασύνδεσης των νησιωτικών περιοχών με τα εθνικά και διηπειρωτικά συγκοινωνιακά δίκτυα και παίζει καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη μίας περιοχής, ανεξάρτητα από τη γεωγραφική της θέση.
Δεδομένης της επικαιρότητας για τις «άγονες» ακτοπλοϊκές γραμμές , την Ολυμπιακή, τον ΟΣΕ, συμπερασματικά μπορούμε να ισχυρισθούμε ότι στο όνομα μιας ανόητης πολιτικής αντιπαράθεσης, η κυβέρνηση που προέκυψε μετά την 7η Μαρτίου 2004 υποτίθεται επανασχεδιάζει την πολιτική για τις μεταφορές, πώς όμως;
Ακυρώνοντας τον προγραμματισμό ναυπήγησης οκτώ νέων σκαφών ειδικών προδιαγραφών σύμφωνα με την μελέτη που είχε την έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με το σύστημα (Private Finance Initiative) για ένα σύγχρονο δίκτυο μεταφορών στο Αιγαίο.
Τ' αποτελέσματα τα ζουν οι Αιγαιοπελαγίτες και μάλιστα η ακτοπλοϊκή εξυπηρέτηση εν έτει 2008, δεν διαφέρει πολλές φορές από εκείνη της δεκαετίας του πενήντα.
Στις αερομεταφορές, ενώ η αρχή κάθε ενέργειας της κυβέρνησης θα έπρεπε να είναι η προστασία του υγιούς ανταγωνισμού, αναλώνεται επί μακρών στην κατασυκοφάντηση της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ προκειμένου ν' απαλλαγεί από το άγχος του αδιεξόδου που δημιούργησε και να οδηγηθεί σε προαποφασισμένη λύση της συρρίκνωσης και της τελικής απαξίωσης της. Το ίδιο ισχύει και για τον εκσυγχρονισμό των αεροδρομίων όπου αφού αγνόησε τον υπάρχοντα σχεδιασμό, τις ώριμες μελέτες εκσυγχρονισμού ανέλαβε επιτέλους δράση που δεν είναι άλλη από την εύκολη λύση της ιδιωτικοποίησης και επιλέγει τους κερδοφόρους, κατά προτεραιότητα, αερολιμένες.
Η χώρα μας διαθέτει σαράντα περιφερειακούς αερολιμένες που αναλογικά είναι ο μεγαλύτερος σε αριθμό σε σχέση με την έκταση και τον πληθυσμό της χώρας, στην Ευρώπη. Μελέτες και προγράμματα δεν υλοποιήθηκαν ή ετεροχρονίστηκαν και την ύστατη στιγμή ανασύρεται ως λύση σωτηρίας η ιδιωτικοποίηση και αυτών των κερδοφόρων επιχειρήσεων του Δημοσίου.
Για τις σιδηροδρομικές συγκοινωνίες που τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα, αφού επί χρόνια η κυβέρνηση λειτούργησε ως απλός παρατηρητής και «επέτυχε» να διπλασιάσει το χρέος του ΟΣΕ από 3,4 δις ευρώ που ήταν το 2004 στα 7,2 δις ευρώ το 2008, δρομολογεί κατ' αρχήν τη λύση της συρρίκνωσης και κατ' επέκταση της ιδιωτικοποίησης των κερδοφόρων δράσεων του, όπως ο προαστιακός και το τραμ.
Εν κατακλείδι, απαιτείται σχεδιασμός και οικουμενική συμφωνία για το μέγα αναπτυξιακό θέμα που είναι η αναβάθμιση και ο εκσυγχρονισμός των μεταφορικών δικτύων της χώρας με χρονοδιάγραμμα, ποιοτικές παρεμβάσεις που λαμβάνουν υπόψη και προστατεύουν το ιδιαίτερο φυσικό περιβάλλον της πατρίδας μας.
| |
|
|
 |
 |
|
|
|
